Ένα απόγευμα κάπου στην Αθήνα σε ένα κατάστημα γνωστής αλυσίδας γρήγορου take-away καφέ. Ακούω πίσω μου μια φωνή να φωνάζει «Μικρή, καλέ, Μαρία». Γυρίζω το κεφάλι μου και αντικρίζω μια μορφή (ξε-)περασμένης εποχής. Στεκόμαστε κουβεντιάζοντας κάνα τέταρτο για την πορεία του ομίλου εταιριών που ήταν το αρχικό σημείο συνάντησης μας πριν κάποια χρόνια. Πρόσφατα είχα πετύχει …