H τελευταία συνάντηση OpenCoffee της σεζόν ήταν χθες και δεν μπορούσα να είμαι εκεί. Σε ένα παράθυρο κάπου στην οθόνη μου έριχνα κλεφτές ματιές και άκουγα τους ομιλητές από το live streaming. Άκουγα για entrepreneurial ecosystem, για προσπάθεια, για ομάδα και για σκληρή δουλειά.
Μετά από μεγάλη προσπάθεια του Γιώργου Τζιραλή και άλλων ιδιωτικών προσπαθειών για την δημιουργία μιας πλατφόρμας επιχειρηματικότητας και καινοτομίας, ήρθε σχεδόν από το πουθενά μια προσπάθεια από το κράτος, το Startup Greece, για να επιτελέσει αυτόν τον πολύτιμο ρόλο και να δημιουργήσει μια τέτοια πλατφόρμα που προσφέρει πληροφορία, αλλά και ενώνει διαφορετικούς κλάδους.
Το επόμενο βήμα μετά το OpenCoffee/Open Fund, που μέσα από την τεχνολογία ξεκίνησαν να χτίσουν μια συνείδηση για την ανάγκη ενός οικοσύστηματος επιχειρηματικότητας και καινοτομίας στην Ελλάδα.
Γιατί δεν ήμουν εκεί;
Όποιος με γνωρίζει πέρα από τα κείμενα, ξέρει πως πειραματίζομαι με μοντέλα κοινωνικής επιχειρηματικότητας και πιθανά «προϊόντα». Τα ταξίδια , εν μέρει για projects, εν μέρει να πάρω μια γεύση από τα entrepreneurial οικοσυστήματα άλλων πόλεων (συνειδητά αναφέρω πόλεις και όχι χώρες), και πιο συγκεκριμένα στον χώρο του social entrepreneurship, κρίθηκαν απαραίτητα. Δανείστηκα χρήματα όταν το δίχτυ ασφαλείας μου άρχισε να αποκτά τρύπες. H αίσθηση που τα τρέχοντα έξοδα πνίγουν το όραμα και την διάθεση, είναι γνωστή.
Δεν ξέρω αν θα πετύχει η λεγόμενη εκτέλεση της ιδέας για την δημιουργία μιας πλατφόρμας, ενός υποσυστήματος κοινωνικής επιχειρηματικότητας (επιλύνοντας ένα κοινωνικό πρόβλημα με επιχειρηματικά μέσα) στο ελληνικό οικοσύστημα. Ξέρω πως τουλάχιστον το προσπαθώ, έχοντας άξονα την Ελλάδα αλλά ερεθίσματα από την Ευρώπη. Το σχεδόν στερεότυπο «Think global, act local»
To οικοσύστημα είναι οι άνθρωποι που το απαρτίζουν. Θεώρησα πως δεν είναι έτοιμο ακόμα, είναι στα μπετά, του λείπουν τούβλα και ένα καλό μείγμα τσιμέντου για να αποκτήσει γερά θεμέλια. Άλλαξα λίγο τα πλάνα μου και προσάρμοσα το όραμα στις ανάγκες της αγοράς, της ελληνικής αγοράς.
Τα χαρτιά μου λένε πως δεν είμαι τυπικά Ελληνίδα, γεννήθηκα Ελληνίδα και Αυστριακή όμως, δημιουργώ για την Αθήνα και θα ήθελα και να δημιουργηθεί στην Ελλάδα, στην Ελλάδα της κρίσης, ένα τέτοιο οικοσύστημα που υποστηρίζει όχι απλά νέες ιδέες αλλά απογειώνει τους ανθρώπους που της κάνουν πράξη εντός ή εκτός των συνόρων της, και με τον τρόπο του συνεισφέρει στην αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα.
Εν μέρει αυτή η αλλαγή είναι ευθύνη της πολιτικής, αλλά σε ένα βαθμό είναι και κοινωνική συνείδηση. Όσα γίνονται στο Σύνταγμα και στις πλατείες, είναι δείγματα κοινωνικής συνείδησης, και υπάρχει ανάγκη να περάσουμε στην πράξη. Με πράξη δεν εννοώ τα πρόσφατα μέτρα της Κυβέρνησης και αφήνω στην άκρη το όποιο πολιτικό σχόλιο μου σε μορφή γενίκευσης.
Για να γυρίσουμε στο Startup Greece: Αν θέλουμε ένα οικοσύστημα με άρωμα Ελλάδας δεν θα χάσουμε να υποστηρίξουμε αυτή την προσπάθεια που είναι η απάντηση σε ένα αίτημα που εξέφρασαν κάποιοι επιχειρηματίες κατά την διάρκεια εκείνης της συνάντησης των νέων επιχειρηματιών με τον Υπουργό Ανάπτυξης με παρουσία του Πρωθυπουργού και των workshops. Αν θέλουμε να αλλάξει το κράτος, τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα, γιατί για να αλλάξει θα χρειαστεί χρόνο, χρόνια. Αν δεν μας ενδιαφέρει να αλλάξει, να αφήσουμε την κριτική για την κριτική στην άκρη απλά.
Επέλεξα να μεταφέρω την έδρα μου στην Αυστρία γιατί οι ρυθμίσεις για νέους επιχειρηματίες και τα λειτουργικά έξοδα είναι πιο ευνοϊκά και θέλω να κάνω ένα άνοιγμα που πολύ το καθυστέρησα κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο η κύρια δραστηριότητα μου παραμένει Ελλάδα, για συναισθηματικούς λόγους αν θέλετε ή επειδή ακριβώς λόγο κρίσης είναι πιο challenging. Το οικοσύστημα στην Ελλάδα έχει περισσότερες ανάγκες και ίσως είμαι πιο χρήσιμη εδώ. Ίσως, λέω.
Λίγα πράγματα που μου δίνουν θετική ή αρνητική ενέργεια, με έμφαση στην θετική:
Στη Ζυρίχη πάνω από ένα ποτήρι κρασί, μιλούσα για την ιδέα σε έναν ήδη πετυχημένο social entrepreneur, που κάθε φορά που πέφτει η διάθεση μου, εκείνος λέει “«Go on, push it forward.»”
Στο Βερολίνο πάνω από έναν καφέ σε χάρτινο, ένας επενδυτής, γύρισε και μου είπε: «Κάνεις κάτι καλό, αυτή είναι η κάρτα μου και πες μου πως μπορώ να βοηθήσω έστω με ένα email.»
Μιλώντας με Σιγκαπούρη, φίλος με εμπειρία στον χώρο της καινοτομίας όταν τον ρωτάω γιατί τα κάνω όλα αυτά μου στέλνει αυτό το link
Στο Παρίσι σε συνάντηση για την δημιουργία οικοσυστήματος νέων για την επιχειρηματικότητα: «Hey cool, what you do.»
Στην Αθήνα «Κοριτσάκι, γράφεις καλά κείμενα, κάτσε εκεί και μη μπλέκεις με παπούτσια πολύ μεγάλα για σένα. Γίνε πιο συγκεκριμένη, αγαπούλα μου.»
Υπάρχουν και στην Αθήνα φωνές και άνθρωποι που όχι απλά με ακούνε αλλά στηρίζουν την προσπάθεια ενεργά με πράξεις και μου λένε «Lets do it, Konstantina!», «Θέλει γερό στομάχι και κότσια για να το κάνεις.»
Σπάνια θα μιλήσω για το πως κάνω την ιδέα πράξη. Δεν θέλω να μιλήσω αν δεν αποκτήσει η προσπάθεια ένα πιο απτό αποτέλεσμα. Για αυτό το αποτέλεσμα δεν ήμουν και στο χθεσινό OpenCoffee, αλλά θα χαρώ αν μπορέσω να προσθέσω στο StartUp Greece κάτι που δείχνει έστω ένα μικρό βήμα προς το αποτέλεσμα.
Tα σέβη μου