Με τον δεύτερο καφέ του σαββατιανού πρωινού, και με μια ένα mail inbox να μοιάζει με πεδία μάχης, σκέφτηκα (το συνηθίζω που και που ξέρετε, ίσως μια κακή συνήθεια που μου έχει μείνει από την Βιεννέζικη παιδεία). Κάπως έτσι βρήκα και τι άλλο μου λείπει από κάποια περιβάλλοντα εργασίας, στην πλειοψηφία τους ελληνικά. -Ίσως είμαι τυχερή και στις συνεργασίες εκτός Ελλάδας, όπου τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα, πατ κιουτ, τσακ μπαμ κτλ.
Ξεκινάμε με ένα δεδομένο: Η μάθηση δεν τελειώνει ποτέ, ανεξαρτήτως ηλικίας, εμπειρίας, κοινωνικού στάτους, χρημάτων κλπ. Σκηνικό: Σε ένα project προσπαθούμε να αποφύγουμε τον ανασχεδιασμό του. Ο σχεδιασμός εξ’ αρχής έγινε με ελλείψεις και για να αποφύγουμε αύξηση απαιτούμενου χρόνου και κόστους, μπαλανσάρουμε. Οι τρύπες μικρές μεν αλλά αρκετές. Μόνο η σκέψη για περαιτέρω μελλοντικές αλλαγές, για μένα εφιάλτης. Είμαι και στον ρόλο του μπαλαντέρ. Yπάρχει κάτι που είναι κόκκινη σημαία: Να μου σηκώσει κάποιος φωνή, άνευ λόγου και αιτίας όταν μιλάω ήρεμα και προσπαθώ να εξηγήσω προβλήματα και λύσεις με λεπτομέρεια. Επίσης, η αναφορά στην εμπειρία μου, δεν είναι το καλύτερο εργαλείο, ειδικά όταν δεν γνωρίζει τι εμπειρία μπορεί να έχω. Aκόμα χειρότερα, όταν δεν έχει γνώση κάποιου αντικειμένου και εξού για εκείνον είναι όλα απλή υπόθεση. Γιατί όμως με ενοχλεί τόσο η φωνή;
Πρώτον, στην προσπάθεια του να εκφραστεί, υποτιμά τον εαυτό του. Δεύτερον, χάνει εκείνος το δίκιο του σηκώνοντας φωνή. Τρίτον, περνά ένταση και εκνευρισμό στην ομάδα και επηρεάζει άμεσα το επίπεδο απόδοσης, συνεργασίας και επικοινωνίας αρνητικά. Τέταρτον, και συμπέρασμα, βλάπτει την ροή εργασίας στο project. Τέλος, πιστεύω πως γνώση είναι κάτι που μοιράζεται σε team work. Η πρακτική εφαρμογή είναι θέμα ειδικότητας π.χ. δεν είμαστε όλοι γραφίστες, προγραμματιστές, συντονιστές ομάδων. Ότι κατανοούμε το αντικείμενο εργασίας δεν μας κάνει και γνώστες του. Όλα λύνονται με διάλογο. Όσο πιο ψηλό το επίπεδο καλής επικοινωνίας και ο σαφής προσδιορισμός εργασιών, τόσο πιο καλό το αποτέλεσμα. Μην τα ρίχνουμε πάντα στους άλλους. Έτσι δεν κάνουμε δουλειά. Να αναλάβουμε λίγο τις ευθύνες μας, πριν σηκώσουμε τόνους. Crisis management και damage control το λένε αυτό. Μάθημα επαγγελματικής συμπεριφοράς και project management τέλος για σήμερα. Επιστρέφω στο πεδίο μάχης που ανέφερα πριν.