Είχα την τιμή να παραβρεθώ χθες την συνάντηση του Πρωθυπουργού και του Υπουργείου Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας με νέους επιχειρηματίες.
Προβληματισμοί που είχα πριν την εκδήλωση και ακόμα έχω δηλαδή:
1) Ο όρος «νέος επιχειρηματίας» στον τίτλο τις χθεσινής συνάντησης δεν με βρίσκει σύμφωνη. Φαντάζομαι πως δεν είναι απλά φιλοσοφικός αλλά περιγράφει τους επιχειρηματίες κάτω των 30. Όχι πως οι άνω δεν είναι νέοι στην ψυχή αλλά συνήθως γύρω στα 30 σταθεροποιείται κανείς επαγγελματικά. Το κάτω των 30 έχει ενδιαφέρον γιατί σε αυτές τις ηλικίες πειραματιζόμαστε λίγο παραπάνω, ίσως και επειδή οι υποχρεώσεις μας είναι ακόμα σε ένα μεταβατικό στάδιο. Κάποιοι σπουδάζουν μέχρι αυτή την ηλικία ή/και δεν εργάζονται.
Να λέμε και μια πικρή αλήθεια περί στερεοτύπων: Έχω την εντύπωση και την εμπειρία πως στην Ελλάδα δεν σε παίρνουν και ιδιαίτερα στα σοβαρά όταν είσαι πιτσιρίκι. Ζεις με αυτό, το παρακάμπτεις στο μυαλό σου,ας πούμε.
2) Το κοινό δεν περιορίστηκε μόνο σε επιχειρήσεις αλλά είχε και κάποιους ανθρώπους που είναι στο σημείο που θέλουν να κάνουν αυτό το βήμα. Εδώ δεν θα μιλήσω για το τι σημαίνει εν Ελλάδι του 2010 έναρξη. Τα έγραψε η Σοφία ήδη κατατοπιστικότατα και ρίξτε ένα βλέφαρο εδώ. Ούτε θα μιλήσω τι σημαίνει να το κάνεις όταν δεν είσαι ελληνικής υπηκοότητας, αλλά από κράτος-μέλος της ΕΕ. Επίσης κάτι που με πολύ καλή διάθεση και αρκετή υπομονή παρακάμπτεις ψυχολογικά.
3) Υπάρχουν, κατά την ταπεινή μου άποψη και την περιορισμένη γνώση μου, διαφορετικοί τύποι «εταιριών» (ας το εκφράσουμε έτσι). Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός είναι επίσης ένα τέτοιο μόρφωμα. Το θρασύτατο στοματάκι μου το είπε και χθες, πως υποτιμάμε αρκετά έως πολύ τις προσπάθειες κοινωνικής ανάπτυξης, καινοτομίας σε κοινωνικά ζητήματα. Όπως και να το κάνεις, αν δεν γεφυρωθούν κάποια χάσματα, κάποια μικρά ή μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα, πως να αναπτυχθεί το σύνολο της κοινωνίας; Χρειάζεται μια ροή των πραγμάτων και εκεί, όσο αστείο και να ακούγεται σε επιχειρηματικά αυτιά που με κέρδος μόνο τα ευρά εις των τραπεζικό λογαριασμό εννοούν. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να πείσεις επενδυτές για μια ιδέα που δεν φέρνει άμεσα κέρδος σε χρήμα, αλλά έχει κοινωνική αξία και σε κάποιες περιπτώσεις φέρνει έμμεσα και οικονομικό όφελος για τον επενδυτή. Οι κοινωνίες είναι βασισμένες και σε κοινωνικές-πολιτιστικές αξίες όχι μόνο σε οικονομίες. Όλα αυτά χρειάζονται για μια ισορροπία.
Για να μη παρεξηγηθώ: Ελεύθερος επαγγελματίας είμαι και χρεώνω σαφώς τις υπηρεσίες μου. Ότι επενδύω τον χρόνο μου σε μεγάλο βαθμό σε τέτοια projects αφιλόκερδος είναι προσωπική επιλογή για την οποία δεν θέλω να ακούσω ή να διαβάσω συγχαρητήρια. Δεν είμαι η μάνα Τερέζα και προσφέρω αβέρτα, απλά το κέρδος είναι περισσότερο ηθικό και πιο αισθητό σε επίπεδο γνώσης.
4) Ελάχιστη παρουσία γυναικών που αντίκρισα με προβλημάτισε όχι επειδή είμαι γένος θηλυκού αλλά επειδή ήθελα να πιστεύω πως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Πες πως μέσα στους περίπου 100 άνδρες με σημαντικό έργο, εξαιρετικές γνώσεις και δεξιότητες, μέτρησα περίπου δέκα γυναίκες.
5) Οι απόψεις διίστανται για το αν το κράτος πρέπει να επενδύει στις επιχειρήσεις. Όταν μιλάμε για κοινωνικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες π.χ. πολιτιστικά κέντρα ηθική υποστήριξη και διοικητική ίσως θα διευκόλυναν το έργο τέτοιων πρωτοβουλιών, αν και εφόσον τις αντιμετωπίζουμε σαν επιχειρήσεις. Aν είναι δυνατόν, να συζητάμε για επιχειρήσεις στο ξεκίνημα τους δικαιολογώ ενισχύσεις π.χ. μειώσεις στο ΦΠΑ των νέων μικρών ή μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέχρι ένα μπλαφόν τζίρου, πρώτου κύκλου.
Το θέμα της ατελείωτης γραφειοκρατίας να γινόταν πιο απλό, θα μας έλυνε τα χέρια. Αρ γιου κίντιν μι, κάθε τρίμηνο ΦΠΑ 23% και παρακρατήσεις 20%. Ειδικά αυτό το 20% δεν κατάλαβα γιατί παρακρατείται ακριβώς. Πες ότι σταμάτησα να το ψάχνω. Ομολογώ πως έχει ενδιαφέρον το Βρετανικό μοντέλο και δεν τολμώ να ονειρευτώ κάτι παρόμοιο για Ελλάδα, δεν παύει όμως να θέλω λιγότερες παρακρατήσεις για επιχειρήσεις με σχετικά χαμηλό τζίρο.
Το κράτος σαφώς έχει ευθύνες ως προς θέματα γραφειοκρατίας, φορολογίας κτλ. δηλαδή θεμάτων περισσότερο διοικητικής λειτουργίας παρά χρηματοδότησης. Εκτός αν μιλάμε για επιχειρήσεις κοινωνικού-πολιτιστικού-περιβαλλοντικού-ενδιαφερόντως που εκ των πραγμάτων έχουν ως στόχο κοινωνική ανάπτυξη.
Η χθεσινή επιθετική δήλωση μου προς τους επιχειρηματίες αφορούσε κάποιες περιπτώσεις που είχαν εξαντλήσει όχι μόνο την δική υπομονή με αυτοπροβολή και μιλώντας λιγότερο για ουσία αλλά για προσωπικές δυσκολίες. Ειλικρινά ήταν το λάθος timing για κάτι τέτοιο. Ξεχώρισα τις τοποθετήσεις τις BlindType και της Velti.
6) Όταν μιλάμε για επιχειρηματίες συμπεριλαμβάνουμε και ατομικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις υπό σύσταση, under construction που λέμε.
Θέλω να πιστεύω στην θετική διάθεση όλων των συμμετοχόντων για να συμβάλλουν βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης και ας είναι περισσότερο ευχή παρά πεποίθηση, επιφυλλάσομαι
Y.Γ. Χρωστάω ένα ποστ σχετικά με το διαδικτυακό επιχειρείν και τα Internet cafe.