Παίδες, ότι είμαι ον λίγον κολλημένη με τα του διαδικτύου το ξέτε.
Στο θέμα μας όμως. Τις προάλλες είπα να συμμετάσχω για πλάκα στον “διαγωνισμό”, ο Θεός και οι γκουρού της επικοινωνίας (όχι κούρου, αυτές είναι τυρόπιτες) να τον κάνουν τέτοιον, του WebIt, ένα συνέδριο για την διαδικτυακή επικοινωνία, ας πούμε.
Σε αυτό το σημείο σας προσκαλώ να διαβάσετε και πως τα λέει ο Δοκησίσοφος, που μου έδωσε την ιδέα να γράψω δυο τρεις γραμμούλες (ξέρω ότι είναι παραπάνω).
Δεν πιστεύω ότι μπορείς να μετρήσεις την (διαδικτυακή) σφαίρα επιρροής με κλίκς, με likes, με ότι θέτε πείτε το.
Η ουσιαστική σφαίρα επιρροής είναι κοινωνικός παράγοντας. Δεν αποδίδεται με νούμερα αλλά με αίσθημα. Θέλει λίγο παραπάνω από κάτι κλίκ με το ποντικάκι σας. Θέλει λιγουλάκι έρευνα και θέλει και κάτι που στον τομέα δουλειάς μου, που είναι επικοινωνία, το έχουν ξεχάσει αρκετοί. – Θέλει ανθρώπινη γεύση, ηχόχρωμα, παρουσία, αίσθηση, ζεστασιά, ειληκρίνεια. Αυτό πιστεύω. Διαφωνείστε μαζί μου και δείξτε μου το γιατί, θα το σεβαστώ σαν άποψη.
Στο WebIt θα πάω μόνο αν υπάρχει σοβαρός λόγος, που δεν υπάρχει αυτή την στιγμή. Στείλτε με καλύτερα στις νύχτες πρεμιέρας για να δω ταινίες και ταξίδι. Αυτό είναι ιδέα. Πείτε μου ταινίες που θα έπρεπε να δω στις νύχτες πρεμιέρας για να φτιάξω πρόγραμμα.
Έχω μιλήσει, έχω εκφραστεί εντόνως για τα πιστεύω μου εις τούτο εδώ το ταπεινό μπλογκιόν. (1, 2, 3, αν δεν βαριέστε, ρίξτε ένα βλέφαρο ή και δύο)
Με λίγα λόγια (γιατί πολύ σάλτσα έχω βάλει ως τώρα):
Μη καταστρέφουμε και αυτό το βήμα έκφρασης και δημιουργίας. Κρίμα. Στο τέλος της μέρας μας, όταν κλείνει η αυλαία και σβήνουν τα φώτα, μας μένει ο εαυτός μας και οι άνθρωποι μας. Γι αυτό επικοινωνία σημαίνει να μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον κατάματα και να χαμογελάς από καρδιάς και όχι επειδή το απαιτεί το ψευτό-κατασκευασμένο etiquette.
Τα σέβη μου εις τις σφαίρες επιρροής.
Nothing better to be the reason for a sincere smile.