Το troktiko φαίνεται πως κλείνει τις ενημερωτικές του πύλες με τον τίτλο «Η τελευταία ανάρτηση του troktikou- Καληνύχτα Ελλάδα». Ο διαδικτυακός χώρος που πολύ-συζητήθηκε και πολύ-επισκέφθηκε όπως ίσως κανένας από τα παραδοσιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και από ένα ιδιαίτερο κοινό, όχι μόνο τις τελευταίας μέρες.
Ακούσαμε για τον αντίκτυπο της ύπαρξης του troktikoυ. Να μιλήσουμε για τον αντίκτυπο αυτού του είδους ενημέρωσης γενικότερα; Γιατί το troktiko δεν αντιπροσωπεύει ολοκληρωμένα το φαινόμενο blog, όπως παρουσιάζεται σε πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όπως το αντιλαμβάνονται κάποιοι ειδήμονες επικοινωνίας.
Να μιλήσω για την δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας και μη διασταυρωμένης πληροφορίας; Πόσοι δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν πλήρως τις πηγές τους και τις όποιες συμφωνίες τους; Πόσοι προστατεύουν τις πηγές τους, ακριβώς για να μην ακούσουμε για περισσότερους θανάτους “που απλά έτυχαν”, τροχαία περίεργης φύσης, δολοφονίες και συμβόλαια θανάτου;
Αυτό που μας πονά σαν κοινωνία είναι το πως μάθαμε να ενημερωνόμαστε. Έτοιμη μασημένη τροφή, χωρίς να σκεφτούμε ένα βήμα παρακάτω.
Όσο για τα blogs, θα σημειώσω κάτι, δεν είναι η ανωνυμία που μας τρομάζει στο κοινωνικό φαινόμενο τον blogs. Δεν μιλάμε για μια ξεχωριστή κάστα ανθρώπων, των λεγόμενων bloggers. Μιλάμε για προσωπική έκφραση σε δημόσιο χώρο. Αν αυτό τρομάζει τόσο πολύ, μήπως να σκεφτούμε γιατί τρομάζει και η δημοκρατία; Ο δημόσιος λόγος από μόνος του χωρίς να ακουστεί, χωρίς να ερμηνευτεί και χώρος πράξεις που ακολουθούν δεν κάνει κάτι. Παραμένει λόγος όσο ποιοτικός, βαθύς και να είναι.
Η ελευθερία του διαδικτύου δεν είναι η δύναμη έκφρασης γνώμης και άποψης στον καθένα. Η αξιοπιστία είναι θέμα τεκμηρίωσης και εμπιστοσύνης, όπως είναι η φύση της ενημέρωσης, όπως θα έπρεπε να είναι. Όσο για κάποιους μάστορες φακελώματος έχω να σημειώσω το εξής: Αυτό είναι μια απαρχαιωμένη πρακτική, αξιοσέβαστοι κύριοι, όσοι πληροφορία και να έχετε στα χέρια σας, αν δεν έχετε την ικανότητα να ερμηνεύσετε, δεν σας προσφέρει.
Τα σέβη μου.
Εξαιρετικά σχετικά κείμενα:
Ποιός θα θρηνήσει το τέλος του “Τρωκτικού”; Πο Πο Culture
Έχουμε ευθύνη για την online δημοσιογραφία, Ματθαίος Τσιμιτάκης
Η χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας, Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Lifo Editorial