Θεωρώ ότι το διαδίκτυο πρέπει να ενταχθεί σε στην συνολική επικοινωνία οργανισμών, είτε είναι δημόσιοι φορείς είτε εταιρίες. Η ένταξη δεν συνεπάγεται την δημιουργία ξεχωριστών τμημάτων αλλά την ένταξη στην συνολική στάση, αν θέλετε πολιτική (ακούω την φωνή καλής φίλης και δασκάλας να ηχηει στο κεφάλι μου).
Το θέμα της εκπαίδευσης θα το φέρω ξανά και ξανά για πολλούς και διάφορους λόγους. Όταν δεν υπάρχει θέληση για μάθηση και κατανόηση όσους ειδικούς διαδικτύου και να προσλάβεις, προκοπή δεν θα δεις. Δεν θες να αλλάξεις στάση; Αλλά απλά να κάνεις κάτι για να υπάρχει εκεί εις τον διαδικτυακό γαλαξία δεν έχει και πολύ νόημα. Συμφωνείς, δεν συμφωνείς.
Αυτές τις μέρες είχα πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις περί ουσιαστικής ένταξης του διαδικτύου σε εταιρικές νοοτροπίες αλλά και τα βήματα προς αυτό το σημείο, δηλαδή την εκπαίδευση.
Σας περιγράφω δυο σκηνικά από λεγάμενο brief:
1) Ο εν λόγο άνθρωπος μου αναθέτει project (και καλά on going) χωρίς σαφές προδιαγραφές. Τι στόχο έχει, τι λειτουργίες θα πρέπει να εκπληρώνει κτλ.;
Αποτέλεσμα: Παραλαμβάνει ακριβώς το τι ζήτησε με την ίδια ασάφεια.
Αντίδραση: Μα σου είπα τι θέλω. Δεν καταλαβαίνεις;
Απάντηση: Όχι, δεν καταλαβαίνω, εξήγησε μου (και αν μπορείς και χωρίς εκνευρισμό, θα ήμουν δεόντως εύγνωμον.
Αυτός που αναθέτει επειδή δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι δεν έχει γνώσεις του αντικειμένου (και δεν τον κατηγορώ για αυτό, το κατανοώ), έδειξε εκνευρισμό και απλά διάθεση και απαίτηση να γίνει γρήγορα η δουλειά και ας γίνει λάθος αλλά με τον δικό του τρόπο που αρνήθηκε να εξηγήσει από την αρχή αλλά τον περιέγραψε κοφτά με ελάχιστες πληροφορίες αέρα-πατέρα-ότι-κατάλαβες-κατάλαβες-και-τελείωνε-γρήγορα.
Χρόνος εκ μέρους του ανθρώπου που αναθέτει: περίπου 2 ώρες στην διάρκεια 2 μηνών.
Αντιμετώπιση: ‘Υπομονή, ψυχραιμία και προσπάθεια για το βέλτιστο δυνατόν. Δεν το ονομάζουμε συνεργασία αλλά ψυχρή ανάθεση.
2) Συνάντηση για ανάθεση project. Πρώτος καφές σε γραφείο για to-know-us-better. Για να συνεργαστούμε πάμε άρα θέλουμε να δημιουργήσουμε και το ανάλογο περιβάλλον. (Σωστός ο παίχτης!) Τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία. Καφές δεύτερος, για το λεγόμενο brief. Τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία. (Καταλάβαμε πως μιλάμε την ίδια γλώσσα άρα συνεννοούμαστε). Παραλαβή έργου και ξανά συνάντηση με καφέ. Τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία. Ανάθεση επόμενου έργου. Τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία. κτλ. Εδώ έχουμε την ανοιχτή παραδοχή έλλειψης κάποιων γνώσεων και εξού και η τακτική επικοινωνία για διευκρινίσεις και από της δυο πλευρές. Συνεργασία, όπως είπαμε.
Χρόνος εκ μέρους του ανθρώπου που αναθέτει: περίπου 2 ώρες κάθε βδομάδα στην διάρκεια 2 μηνών.
Αντιμετώπιση: Χαμόγελο γιατί σου εμπνέει και θετική ενέργεια. Όρεξη, προσπάθεια που καταλήγει σε υπέρβαση.
Σημείωση προς τον παρατηρητή:
Καταρχήν, όσο και να είσαι σε υψηλότερη θέση και νομίζεις πως είσαι, αντιμετωπίζεις τον απέναντι σου ανθρώπινα και μη τι άλλο ισότιμο. Αν είναι ειδικός σε κάτι, σεβάσου την δουλειά του.
Γιατί; Για να μπορέσεις να εντάξεις αυτές τις πολύτιμες ικανότητες και γνώσεις στην συνολική πορεία του έργου.
Παρατήρηση δική μου μετά από πολλά briefs:
Δουλεύοντας είτε in-house είτε σαν εξωτερικός συνεργάτης, δεν συναντώ συχνά την ένταξη που περιγράφω παραπάνω. Είμαι όμως χαρούμενη όταν την συναντώ. Δεν έχει σημασία αν η συνεργασία είναι in-house ή όχι. Είναι θέμα νοοτροπίας δουλειάς και επηρεάζει άμεσα και το αποτέλεσμα. Είμαι χαρούμενη γιατί συναντώ πιο συχνά το δεύτερο αυτές τις μέρες. Απλά το πρώτο σκηνικό με στενοχωρεί επειδή δείχνει πόσο πάσχει η αγορά τελικά από βασικές αρχές και αξίες συνεργασίας.
Τα σέβη μου. 😉
Διάβασα αυτές τις μέρες:
What makes a Good Creative Director? Part 1, Part 2 reading tip του @Onyro_com
Why Media Agencies Don’t Need Separate Units for Social Media