Μόλις πήρα στα χέρια μου το τεύχος του Marketingweek, και βλέπω για πρώτη φορά σε περιοδικό ένα κείμενο δικό μου. Ακόμα πιο περίεργο ότι το βλέπω για κάτι που υποστηρίζω και προσπαθώ να υπηρετήσω όσο καλύτερα γίνεται… κάτι δημιουργικές μούσες.
Δεν μιλάω συχνά στο blog για το τι είναι ακριβώς η δουλειά μου. Εδώ είναι ο προσωπικός μου χώρος έκφρασης, οπότε προσπαθώ να μην τα μπλέκω (συν ότι σύντομα κείμενα που σχετίζονται με την δουλειά μου θα έχουν τον δικό τους χώρο…τον σχεδιάζουμε. Ένα, ένα). Προτιμώ σε πολλά το backstage, μακρύα από τα φώτα της δημοσιότητας και ας είναι η δουλειά μου σχετική με επικοινωνία. (Το ανακάλυψα πρόσφατα όταν αναζητούσα τσιγάρο μετά από παρουσίαση…όταν την ετοίμαζα να δείτε.)
Σήμερα όμως μόλις αντίκρισα το τεύχος, ΧΑΡΗΚΑ βρε παίδες.
Όχι μόνο επειδή είδα το αρθράκι μου σε έντυπο, αλλά επειδή μαζί του θυμήθηκα το κέφι και το μεράκι που είχα για την καμπάνια “Walk with Giants”, θυμήθηκα το πόσες φορές άκουσα τα podcasts του, πόσα τηλέφωνα και πόσα mail έγιναν, πόσο με στενοχώρησε ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν όπως θα ήθελε ο ρομαντικός ιδεαλισμούς μου. Α, και μη ξεχάσω το πόσο πεισμάταρα (κατσικάκι όπως με λέει η μητέρα μου, γίδι όπως το λέει καλός φίλος) είμαι όταν πιστεύω σε κάτι.
Θυμήθηκα τα Young Lions και το πως ο Λευτέρης γεφύρωσε αρμονικά τις δυο διαφορετικές ματιές του Κωνσταντίνου και μένα.
Τι άγχος και αυτό κάθε φορά πριν εκφράσω μια ιδέα…
Το αρθράκι θα το βρείτε εδώ…
Δημιουργήθηκε από την πρωτοβουλία νέων στη Μάλαγα το 1997 και έκτοτε μεγαλώνει και διοργανώνεται και σε άλλες χώρες όπως η Βραζιλία, Κολομβία, Μεξικό κ.ά. 800 νέοι και τα project τους φιλοξενήθηκαν από τη διοργάνωση για να ανταλλάξουν ιδέες, εμπειρίες και γνώση σε ένα ανοιχτό περιβάλλον. Στο πλαίσιο του Campus Party «διαμόρφωσαν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση digital ταλέντου στην Ευρώπη», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Υπουργός Επιστήμης και Καινοτομίας, Cristina Garmendia.
Αυτό σαν μεσημεριανή μεσοβδόμαδη φλασιά…