Πέρασαν μέρες από το ταξίδι στην Μαδρίτη και οι εντυπώσεις του Campus Party Europe έχουν ισχυρή επίδραση. Η ομιλία που μου έμεινε στο μυαλό είναι αυτή του Tony Segara, Creative Director της SCPF. Μίλησε για την αναζήτηση του νέου μοντέλου agency. Εύλογο το ερώτημα αν πρέπει να είναι ένα το μοντέλο εφόσον είναι εκατοντάδες παραλλαγές οργανωτικών μοντέλων. Τελικά είναι η ονομασία του agency αυτό που κάνει το agency ή όσα κάνει;
Μιλώντας για agency, μιλάω για τον χώρο της επικοινωνίας γενικότερα, όχι μόνο της διαφήμισης. Αν το αμπελοφιλοσοφίσουμε λίγο παραπάνω, αν το σκεφτούμε θα δούμε ότι πολλά δεν αφορούν μόνο συγκεκριμένους τομείς του κόσμου μας αλλά την κοινωνία στο σύνολο της. Ίσως καιρός να το δούμε αλλιώς, όπως λέει και ο Segara. Αλλά τώρα μιλάμε για τα κατατόπια της επικοινωνίας, για το σύνολο της κοινωνίας θα φιλοσοφίσω άλλη στιγμή.
Το διαδίκτυο είναι μια εξαιρετική μεταφορά της πραγματικότητας. Την εμφανίζει σαν φαινόμενο. Όσο πιο ελεύθερη είναι μια κοινωνία, τόσο περισσότερο είναι εκτεθειμένη στην πολυπλοκότητα.
Άκουσα λοιπόν τον Tony Segara να μας λέει πως:
Positioning means making a choice, thus giving up all other things
και ότι η ειδίκευση και τοποθέτηση του εαυτού μας γίνεται ολοένα και πιο σημαντική.
Για κάθε κομμάτι που συνεισφέρει σε μια ολοκληρωμένη εικόνα στην επικοινωνία, υπάρχει ένας ειδικός που συγκεντρώνεται σε αυτό που είναι καλός, στο κομμάτι του.
Πως το έφερε η κουβέντα, να μη αναφέρονταν και στην κυριολεκτική υστερία περί social media. Το λέω υστερία γιατί κάποιοι το έχουν καταλάβει λάθος το παιχνίδι. Δεν είναι το μαγικό χάπι που τα γιατρεύει όλα και η λογική της δημιουργίας μιας ψευδαίσθησης παραπέμπει στην κατανάλωση ουσιών που δεν είναι το θέμα μας εδώ. Μια λογική για την οποία θεωρούμε συχνά την όποια διαφήμιση υπεύθυνη.
Πριν μήνες είδα το Copy & Art και εκεί άκουσα το εξής και μου άρεσε:
Advertising should be what life should be about.
Το δέον είναι της ζωής μας. Δεν θεωρώ δέον να αποκτήσω το τελευταίο gadgetακι τεχνολογίας. Η αλήθεια είναι ότι πόσοι αποκαλούμε φίλο μας την τάδε μάρκα ρούχου στην πέραν της οθόνης ζωή; Ο λόγος που θα το κάνεις διαδικτυακά είναι επειδή αυτή η ψηφιακή σχέση σου προσφέρει κάτι, μια ιστορία είτε αυτό είναι βίντεο, κείμενο κτλ., σε κάνει να ζεις μια πραγματική εμπειρία που δεν χρειάζεται να την περιορίσεις στον κόσμο εντός μιας οθόνης.
Πες ότι αυτό είναι ένας ανθρώπινος παράγοντας στο σκηνικό, ο όποιος δεν είναι μετρήσιμος αλλά καθοριστικός. Δεν είναι μόνο αριθμοί, είναι ανθρώπινες σχέσεις που μπλέκονται με τον ίδιο πανάρχαιο τρόπο όπως γίνεται κάτι χιλιάδες χρόνια τώρα. Αυτό που κατάφερε το διαδίκτυο σαν μέσο επικοινωνίας είναι να κάνει πιο εμφανές τις συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων για προϊόντα, υπηρεσίες, ακόμα και κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Ήταν μια ισχυρή σφαλιάρα στις ψευδαισθήσεις. Ψευδαισθήσεις δεν είχε μόνο το καταναλωτικό κοινό, αλλά και οι εταιρίες. Που πήγαν οι αξίες που καθιέρωσαν κάποια πράγματα στην αγορά;
Ο Segara λέει ότι οι περισσότερες καμπάνιες βασίζονται στον φόβο της αγοράς να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα των εταιριών. Αναρωτιέμαι γιατί τόσα πολλά λεφτά αν τελικά δεν μας ενδιαφέρει το τι θέλει το καταναλωτικό κοινό, εμείς εντέλει; Είναι θέμα εταιρικής κουλτούρας, ηθικής αν θέλετε.
Δεν αρκεί να έχεις μια στρατηγική ή ένα business plan. Θέλει και εκτέλεση.
La poesia vende. Poetry sells but it cannot be measured.
Δεν είναι το θέμα παράγωγης καλών ιδεών, αλλά επιλογής και εκτέλεσης καλών ιδεών. Ίσως και δεν είναι και τόσο οι μεγάλες ιδέες που αλλάζουν τον κόσμο αλλά οι απλές, μικρές που μας αλλάζουν την καθημερινότητα, Paul Bennett, Creative Director της IDEO.
Στο Campus Party Europe συνάντησα ανθρώπους που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα και δεν προδίδουν αξίες και αξιοποιούν τις γνώσεις και το ταλέντο τους να κάνουν αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο.
To ελληνικό άρωμα στο ταξίδι ήταν μια φιλική χορηγία των:
Εμμανουήλ Βανταράκης από το CAID και συνάδερφος από την Rascal
Παναγιώτης Αλεφραγκής , katathlipsi.gr
Τζωρτζίνα Μαλαβάζου
Ανδριάνα Κατσίκη
Κυριακή Ιατροπούλη
Βασίλης Μαγουλάς
Εμμανουήλ Βοχαϊτης
Παναγιώτης Βρυώνης
Ευχαριστούμε την Αγγελική Μπουμπούκα για το άρθρο “Το μεγάλο διαδικτυακό πάρτυ” στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.