Διάβασα τις προάλλες ανάμεσα σε πολλά τηλέφωνα, email και meeting ένα κείμενο που έλεγε ουσιαστικά πράγματα για τον επαγγελματικό χώρου στον όποιο βρίσκομαι αυτή την στιγμή. Θα ήθελα πολύ να τον ονομάσω επικοινωνία, αλλά είναι διαφήμιση. Η διαφορά είναι μεγάλη. Όσοι με ξέρουν και όσοι έχουν ακούσει και διαβάσει την άποψη μου για την επικοινωνία ως επάγγελμα, γνωρίζουν ότι αυτή η δήλωση με στενοχωρεί.
H αρχή είναι: Βρες το κατάλληλο Μέσο, διάλεξε το καλύτερο Όχημα και πέρασε το Μήνυμα που θες. Θα σε καταλάβουν όλοι…
Η ηθική όμως που παύει. Νιώθω ότι ο παράγοντας άνθρωπος ξεχνιέται εντελώς κατά καιρούς…συνήθως. Με ενοχλεί. Γιατί;
Γιατί σε ανθρώπους μιλάς ανάθεμα σε. Όχι σε άψυχες μηχανές.
Πάντως το θέμα της εκπαίδευσης της αγοράς για τις Δημόσιες Σχέσεις ας το κρατήσουμε στην επικαιρότητα. Τι λέτε;
Όχι μόνο στις Δημόσιες Σχέσεις και στον χώρο της επικοινωνίας αλλά γενικότερα. Μάθαμε να αποφύγουμε το δύσκολο δρόμο και να τα κάνουμε όλα γρήγορα. Καλά όμως; Μόλις βρεθεί κάποιος που θα ενδιαφερθεί για την ποιότητα, πέφτουν πάνω του όσοι νιώθουν τον κίνδυνο πως τελικά θα πρέπει και αυτοί να εξελιχθούν. Την ίδια ιστορία στις πολλές και διάφορες εκδοχές της διαδραματίζεται όχι μόνο στις σκηνές τηλεοπτικών σίριαλ και αλλά και πέραν της όποιας οθόνης.
Μάθαμε το «άρπα κόλλα». Αυτό το «άρπα κόλλα» το πληρώνουμε τώρα σαν κοινωνία.
Θα φανώ απαισιόδοξη αν πω ότι δεν βλέπω να αλλάξει αυτό σύντομα.
Η αλλαγή θα πονέσει. Δεν θα είναι ομαλή…φαντασία, χιούμορ, αυτοσαρκασμός. 😉
Εδώ θυμάμαι την φράση από γνωστή ταινία «This won’t be over quickly. You won’t enjoy this!» … I won’t go your way!