Καιρό τώρα ήθελα να γράψω κάτι την ελεύθερη διακίνηση της γνώσης που λόγω των νέων δυνατοτήτων που μας προσφέρει το διαδικτύου εξελίσσεται συνεχώς. Όπως έχω υποστηρίξει και παλιότερα: « Η γνώση είναι να μοιράζεται.» ( 1, 2, 3, 4 ). Όταν αυτή διακινείται , τότε βλέπουμε και ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Όσο περισσότερη γνώση κυκλοφορεί, τόσο μεγαλύτερη η ανάπτυξη.
Λίγο το κείμενο μιας ομιλίας του του Paolo Coelho που αυτές τις μέρες ηταν στην διαδικτυακή επικαιρότητα. Κάτι οι προτάσεις του elkosmas (1, 2). Κάτι το Infowar του Άρη Χατζηστεφάνου. Τελικά ήρθε και έδεσε και ο vrypan ( 1, 2) για να εκφράστω πάλι επί του θέματος.
Δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί η σκέψη μου καλύτερα απ’ ότι από την παρακα΄τω φράση του Paolo Coelho:
« …Τhe technologies that succeed are the technologies that enable ideas to circulate and touch the widest possible audience. Laws subsequently adapted themselves to this new context (and not the opposite!) – the legal concept of copyright grew in direct line with this new industrial age, in which production and distribution costs were relatively high… »
Picture via Donna Cymek via Flickr
« …Οι τεχνολογίες που ήταν επιτυχείς είναι τεχνολογίες που έκαναν εφικτή την διακίνηση ιδεών και να αγγίξουν το μεγαλύτερο δυνατό κοινό. Οι νόμοι προσαρμόστηκαν σε αυτή την νέα τάξη ( και όχι το αντίθετο)- η νομική τάξη του copyright εξελίχθηκε σε ευθεία γραμμή με αυτήν τη νέα βιομηχανική εποχή, στην όποια η παράγωγη και προσφορά είναι σχετικά υψηλού κόστους…»
Όμως στο μυαλό μου, αρχίζουν και διαμορφώνονται ερωτήσεις χωρίς την άμεση απάντηση τους. Έχουμε πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση; Πόσο δεν έχουμε και έχουμε; Πόσο συμφέρει να έχουμε όλοι ελεύθερη πρόσβαση; Είναι πραγματικότητα η ελεύθερη διακίνηση ιδεών στον πολιτισμένο αυτό κόσμο ή γίνεται ελεγχόμενα για ευνοήτους κοινωνικό-οικονομικό-πολίτικους λόγους. Τελικά τι σημαίνει αυτή η διαδικτυακή επανάσταση για το μέλλον του κόσμου, κοινωνικά οικονομικά και πολιτικά;
Picture via Oberazzi via Flickr
Τα ερωτήματα πολλά και πως να διαμορφωθούν απαντήσεις σε όλα αυτά. Βλέπετε, το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται αρχικά. Οι απαντήσεις μπορούν να διαμορφώσουν μια νέα τάξη πραγμάτων, ανάλογα όπως οι επαναστάσεις που γνωρίσαμε στην ιστορία. Δεν περιορίζεται μόνο στο γεγονός ότι ένα κομμάτι του παγκοσμίου πληθυσμού αρνείται να καταναλώσει τα μειωμένης ποιότητας προϊόντα της παραδοσιακής βιομηχανίας των μέσων (ενημέρωσης, δημοσίευσης- έκδοσης, ψυχαγωγίας).
Η ελευθερία διακίνησης ιδεών, κατά τα άλλα, είναι πυλώνας των σύγχρονων δημοκρατιών. Ακόμα και ο τρόπος διακίνησης ιδεών εξελίσσεται. Σαν να αρνούνται αρκετοί να αποδεχτούν αυτή την αλλαγή. Μια αλλαγή που αν την φιλοσοφήσεις λίγο παραπάνω, ίσως να φέρει και την έξοδο από αυτό το αδιέξοδο της κρίσης που περνά η παγκόσμια κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και οι κρίσεις έχουν εξελιχθεί και προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της εποχής του 21ου αιώνα.